vay be ortalık biraz hareketlenecek galiba… o zaman bir kaç satır da ben yazayım… :))
sıkılgan ruhumun direkleri,
şehvet fırtınalarına direniyor…
bir gemi işte bedenim,
okyanusun içinde kendi gölünde yüzen…
kalbimin duygu dolu güvertesi,
toplumun dikta topları karşısında dik!
bilinmez değilim…
yolculuk uzunsa da elbet kara görünecek..
ruhumun topraklarına atılan;
dostça adımlar karşında,
açılacak saklı kalmış kapılarım…
yeter ki istilaya kalkmayın…
sadece anlamlarla dokunun yeter…
