Merhaba.
Ben de aileme açılmadım. Arkadaşlarıma ise zaman zaman gerektikçe, lafı geldikçe açılıyorum.
Aldığım tepkilere gelince:
– Aseksüel nedir?
– Psikologa gittin mi?
– Hiç denedin mi?
– Denemediysen bilemezsin, bence sen aseksüel değilsin.
– Belki kendi cinsinden hoşlanıyorsundur, onu da denemen lazım.
– Bence sen doğru insanı bulamamışsın.
– Arkadaşımın bir arkadaşı var, görüş onunla bak ben seni düşünüyorum, dinle beni, hatırım için!
– Bence senin sorunun başka, doktora görünmen lazım.
– Kaç sene önce söylemiştin de ben onu ciddiye almadım, sahiden mi öylesin? Yok canım olmaz öyle şey.
Almak istediğim tepkilere gelince:
– Nasıl daha iyi hissediyorsa öyle yaşamalı insan.
– Bunun arkadaşlığımızı etkileyen bir yanı olamaz.
– Anlatmak istediğin şeyler varsa dinlerim, yoksa hadi cinsellik dışında ortak konular bulup onlardan konuşalım.
Şahsi yaşayışım ve düşüncelerim tabii ki bunlar, daha fazla kişiden veri toplanabilir umarım. Yalnız yazarken ikilemde kaldım; aseksüellikten ziyade aromantik olmam sorun yaratıyor gibi geliyor bana arkadaşlarımın arasında. Zaten açılmaya giden konuşmalar “Neden sevgilin yok” diye başlıyor hep. Aseksüellik ve aromantikliği ayrı ayrı mı değerlendirmek gerekir, yoksa benim için olduğu gibi iç içe konular mı emin değilim. İç içe değerlendirmeye çalıştım ben.
tarafından güncellenmiştir.
